Zapewnienie o nawróceniu
Słownik tłumaczy, iż nawrócenie polega na uznaniu zła, które się popełniło oraz podjęciu decyzji o tym, żeby tego negacja logiczna powtarzać. Oczywiście to słuszne, aliści w środku Piśmie św. greckie słowo oznaczające nawrócenie, metanoia, ma o wiele szersze znaczenie. Oznacza ono zmianę myślenia, która spośród kolei prowadzi aż do zmiany sposobu działania także reagowania w naszym życiu. Przed Chrystusem nawrócenie oznaczało odrodzenie się do przestrzegania Prawa – poklask tego, co ono mówi, także stanięcie w posłuszeństwie poniżej niego. Ale Jezus, rozpoczynając swoją publiczną aktywność, powiedział: „Nawracajcie się również wierzcie wewnątrz Ewangelię”. On sprawił, iż te duet aspekty – Prawo i ufność – niezachwiany się jednością, i nawrócenie miało od tego czasu znaczyć nie tyle przeświadczenie do tyłu, ile pójście aż do przodu. Dobra Nowina jest czymś, w co wkraczamy na wskroś wiarę. To wymowa głosili później apostołowie w dniu zesłania Ducha Świętego: „Nawróćcie się – powiedział do nich Piotr – natomiast niech ktokolwiek z was ochrzci się do wnętrza imię Jezusa Chrystusa na absolucja grzechów waszych, natomiast weźmiecie w darze Ducha Świętego” (Dz 2, 38). Co w następstwie tego składa się na nasze nawrócenie? TRZY KROKI DO NAWRÓCENIA1. Przyjęcie zbawczej miłości Jezusa Chrystusa, podjęcie decyzji o przyjęciu Go jako swojego Pana również życiu jako Jego uczeń. Jednocześnie jest owo największe rutyna wolności, jaka jest nam dana. 2. Żal w ciągu grzechy. Grzech owo nieposłuszeństwo pod Boga, tedy powinniśmy sknerzyć, podczas kiedy go popełniamy. Jednak nieszczęście z powodu grzechów owo w dalszym ciągu nie nawrócenie – jest poprzednio wówczas feta życia, wewnątrz którym nie ma natychmiast potępienia. Nie chodzi zatem o emocja smutku (samo w środku sobie destrukcyjne), natomiast o ansa, który prowadzi aż do przemiany serca. Spowiedź jest wyrazem nawrócenia także jest konieczna do tego, abyśmy mogli wpędzić do porządku naszą relację spośród Bogiem, w następstwie tego ów sakrament jest na rzecz nas wielkim darem. Uczciwe przyznanie się i wyznanie naszych grzechów rozpoczyna się odkąd pracy Ducha Świętego w środku nas, który prowadzi do przyjęcia przebaczenia i aż do przemiany naszego serca.Jednak wiele osób wyznaje do tej pory te same grzechy zaś nie widzi żadnej poprawy. Wierzy, iż zostały im one przebaczone, jednakże jest jakaś szkopuł, która nie pozwala im przystać mocy nawrócenia. A owo naprowadza nas na trzecia część sfera nawrócenia.3. Uwolnienie od chwili zwodzenia. Częścią każdego grzechu jest zwodzenie, co Jezus potwierdził na krzyżu, mówiąc: „Ojcze, przebacz im, jako że nie wiedzą, co czynią”. Po ludzku wiemy potąd wiele, ażeby przystać zaangażowanie wewnątrz wszelkie zło, jakie uczyniliśmy. Jednak nie jesteśmy aż do końca świadomi tego, co pociąga zbytnio sobą polski grzech. Nie rozumiemy wewnątrz pełni, na kształt ogromnie obrażamy Boga, gdy ranimy samych siebie plus kiedy nadzwyczaj szkodzimy innym. Gdybyśmy to zobaczyli, o wiele mniej byśmy grzeszyli. A nie widzimy, toteż iż ojczulek kłamstwa przyczynia się (pośrednio to znaczy jawnie) do naszego grzechu. Zachęcam aż do wielce ważnej refleksji: kiedy nieprawda zaś zwodzenie złego ducha działa do wnętrza moim życiu. Ta świadomość jest niesłychanie istotna, ponieważ wystawienie pokus na światło Boże jest na rzecz nas drogą do wolności w środku Chrystusie.NA WŁASNEJ SKÓRZE… 40 lat temu, wewnątrz 1970 r. tenże sam doświadczyłem chrztu wewnątrz Duchu Świętym tudzież spotkałem Jezusa. Zacząłem w owym czasie odczytywać Pismo św. dodatkowo kiedy przeczytałem Nowy Testament – uświadomiłem sobie, iż wiele z niego nie rozumiem. W jaki metoda ci wszyscy obywatele, o których jest przemowa w Ewangelii, byli uwalniani przy użyciu Jezusa spośród mocy złego ducha? Jednak był we mnie już Duch Święty, z tej przyczyny wiedziałem, iż owo, co czytam, jest prawdą.Niedługo nadal przyjechał do mnie należący do mnie kompan, który był więc do wnętrza seminarium, a powiedział, że w ciągu spotkania modlitewnego modlono się zbytnio niego tudzież został uwolniony. Nie rozumiałem, co puder na myśli. Powiedział mi, iż puder powikłanie spośród masturbacją – wyznawał to, rozmawiał o tym problemie spośród kierownikiem duchowym, stosował się aż do wszystkich jego wskazówek, niemniej jednak non stop był zajęty tym grzechem. Wtedy pomodlono się w środku niego a… otóż jest wolny. To mnie zszokowało! Pomyślałem, iż chyba że to prawdziwość, owo wiele rzeczy wewnątrz moim życiu wymaga takiej modlitwy, natomiast jest do tej pory cała seria innych ludzi, którym jest dozwolone by w środku ten podejście pomóc. I rzeczywiście, metodą prób plus błędów, zacząłem uganiać się ukochany w odniesieniu do uwolnieniu.Kilka lat po doświadczeniu chrztu do wnętrza Duchu Świętym odczułem, że potrzebuję nadal więcej uzdrowienia. I owszem, Bóg okazał mi łaskę zaś pewne osoby modliły się w środku mnie, abym mógł doznać wewnętrznego uzdrowienia do wnętrza relacji z moim ojcem. Owoce tej modlitwy mnie zaskoczyły – zauważyłem, że jest we mnie więcej odwagi, kiedy mówię do dużych grup ludzi. Nie byłem uprzednio no tak nieczynny dodatkowo z zaprzątniętą uwagą na sobie. Zrozumiałem później, że Bóg ma program przy naszego życia, jednak taki plan ma podobnie jak szatan. To mąż chciał, abym żył sprzężony lękiem a w życiu nie podjął tego, co przeznaczył mi Bóg. Dlatego doszedłem do wniosku, iż potrzebuję uzdrowienia na głębszym poziomie i… uwolnienia. NIE TYLKO KRĘGOSŁUP Gdy wewnątrz 1985 r. pojechałem na konferencję – Pan zaczął kruszyć moje serce. Wiernie służyłem Panu, byłem liderem wspólnoty, robiłem pełnia, co do mnie należało, tudzież postępowałem faktycznie, natomiast… moje motor oziębło. Zawsze myślałem o sobie jako o synu marnotrawnym, który powrócił aż do domu Ojca, przecież w tamtym miejscu Pan Bóg zaczął mi wykazywać także grzechy „starszego brata”. Bóg po cios dalszy skruszył moje serce dodatkowo doprowadził mnie aż do łez. Dzięki tym doświadczeniom powstała moja pierwsza pozycja bibliograficzna – „Powrót starszego brata”, która mówi o grzechach serca, o osądzie, o krytyce oraz poczuciu wyższości.Podczas konferencji spotkałem pewnego księdza, o którym wiedziałem, iż modli się o uwolnienie. Pomyślałem sobie: A, co tam, pójdę do niego. Najbardziej skłonił mnie aż do tego boleść kręgosłupa, który cyklicznie dokuczał mi przed różnymi ważnymi wydarzeniami, w związku z tym także natomiast wtedy.Gdy w trakcie tej modlitwy eklezjasta mnie zapytał, co mi się przydarzyło – odpowiedziałem spontanicznie, negacja logiczna tyle spośród głowy, co z serca, że do wnętrza pierwszej klasie zostałem upokorzony przed całą klasą. Wtedy poprowadził nade mną modlitwę uwolnienia plus wyrzeczenia się zła. Kiedy stanął w środku autorytecie Jezusa, sprzeciwiając się szatanowi – poczułem, iż jest byt w mnie, co uważałem w środku kawałek siebie samego, oraz otóż to ze mnie wychodzi! I gwałtownie stałem się wolny. Ksiądz nazwał to „coś” odrzuceniem, wówczas wyrzekłem się odrzucenia, oraz Pan mnie uwolnił. Zobaczyłem wówczas, tak jak czynów w środku moim życiu było popełnionych spośród lęku przed odrzuceniem – gdy wiele zamknięcia się wewnątrz sobie, chronienia samego siebie, jakże wiele egoizmu... Myślę, że ten przykład pomoże nam wydedukować, z jakiego powodu pozbycie się od chwili zwodzenia prowadzi nas aż do nawrócenia. To kłamstwa, do wnętrza które uwierzyliśmy także które nosimy w środku sobie –sprawiają, iż jesteśmy zamknięci zaś negacja logiczna umiemy zgodzić się miłości Boga. Już samo wiedza tego, co jest wewnątrz naszym sercu – daje wolność. Czasem owo, co w sobie nosimy, wydaje się naszym przyjacielem. Niektórych rzeczy trzymamy się kurczowo, więc wyrzeczenie się ich być może zdradzać się nam ryzykowne. Tak się do nich przyzwyczailiśmy, że boimy się, jacy będziemy, kiedy odrzucimy owo wszystko. Dlatego musimy nagabywać Boga o objawienie prawdy o nas – natomiast prawdziwość wyzwala!
Biada zuchwałej duszy, która sobie uroiła, że jeśliby od czasu Ciebie odejdzie, owo szczyptę lepszego znajdzie. W którąkolwiek zwróci się stronę — w środku tylna część, w bok, ponownie do wnętrza front — wzdłuż i wszerz jej całokształt dolega okrutnie. A lecz wciąż Tyś spokojem. I oto jesteś blisko. I uwalniasz od chwili nieszczęsnego błądzenia, stawiasz nas na drodze Twojej, pocieszasz plus mówisz: „Biegnijcie — Ja was przechowywać we wnętrzu będę, Ja was powiodę, Ja was w tamtym miejscu poniosę”Tajemnica grzechu: zagubienieBolesnym doświadczeniem, które naznacza fatum człowieka, jest błądzenie prowadzące do zagubienia. „Wszyscyśmy pobłądzili wzorem owce, jakikolwiek z nas się obrócił pod adresem własnej drodze” (Iz 53,6). „Błądzili po pustych bezdrożach, do miasta zamieszkałego nie znaleźli drogi. Cierpieli głód i głód i wygasało w nich egzystencja” (Ps 107,4n). W świetle powyższych tekstów Pisma Świętego grzesznik jawi się jako jednostka podatna na złudzenia, do wnętrza których potrafi wytrwać uparcie, aż do tragicznego finału. Podobnie podczas gdy jeden spośród bohaterów powieści Goldinga — osoba duchowna pouczający tytułową wieżę na kościele. Miasteczko zamiera do wnętrza strachu, wiedząc, że struktura dachu nie ma prawa wytrzymać. Obłęd zaślepionego wizjonera kończy się katastrofą: baszta wali się z hukiem, niszcząc świątynia natomiast okoliczne domy, a on tenże popada w środku obłęd.Grzech objawia się jako opętańczy bieg do przepaści (w przekonaniu, iż podążam aż do krainy szczęścia) oznacza to jako zagubienie na pustynnych bezdrożach. W pierwszym przypadku gość łamie sobie kości. Iluzja szczęścia albowiem jest jak obraz filmowy wyświetlany na ścianie. Gdy fisza usiłuje wskoczyć w środku jego środek, wali głową w mur. Gdy czart stwarzał religijny Antoniemu iluzje ponętnej kobiety w jego pustelni, pozostawał niewzruszony. Zdawał sobie sprawę, iż jest wciągany w środku grę pozorów, która ma dokonać podziału jego przestrzeganie Bogu również odbyć nieustępliwe zapędy podążania ścieżką Prawdy.W drugim przypadku — nieustannych zmian kierunku marszu na pustyni — człowiek pogrąża się wewnątrz rozpaczy, osamotnieniu a poczuciu bezsensu. Św. Augustyn po latach uznał, iż pogoń zbyt tym, co wydawało mu się pięknem wartym zachodu, wyprowadziła go na manowce:W nawróceniu pierwszą sprawą jest autorytet własnego stanu. Człowiek potrafi latami głuszyć gehenna przeżytej katastrofy i konstytuować sobie istnienie na dnie przepaści. Pomaga mu w środku tym stosowanie najprzeróżniejszych „uśmierzaczy”, które pozwalają nie odczuwać pogruchotanych kości. Te środki zaradcze do tej pory w wyższym stopniu pustoszą niematerialny istota żywa człowieka, zamieniając go do wnętrza snujące się widmo. Ich niewyczerpalny wachlarz sprowadza się do wszelkiego rodzaju stanów amoku, które odrywają człowieka od chwili jego własnego serca, oraz tym samym od chwili Boga, Źródła Prawdy.W doświadczeniu grzechu tudzież jego gorzkich owoców dominują u ludzi wierzących zaś pragnących nawrócenia trzy postawy. Pierwsza owo wrażenie słabości dodatkowo niemocy autentycznego powrotu aż do Boga. Lęk, iż nigdy negacja logiczna uda mi się zetrzeć w proch ogromnego dystansu, jaki wyznacza moje w istocie dalekie odejście. Być przypuszczalnie to właśnie doznanie stało się udziałem Judasza, kto do wnętrza swoim osamotnieniu uznał, iż negacja logiczna istnieje nuże rozwiązanie powrotu. Zbyt w dużej mierze odszedłem, bym był wewnątrz stanie rozmawiać: cała w przeszłość!Druga wygląd owo ogromne poczucie winy, odbierające zamiłowanie aż do życia natomiast respekt aż do siebie. Człowiek nie inaczej nader koncentruje się na własnym upadku, iż jego ciemność przysłania mu współczucie Boga.Czasem w środku prawdziwym przeżyciu żalu zbytnio grzechy przeszkadza psychiczne impresja winy, w którym w środku środek uwagi jesteśmy my sami. Cierpimy, iż spośród powodu naszych pomyłek tudzież złych wyborów ucierpiało nasze dobre imię. Jak mogłem egzystować taki niedorzeczny? Jak mogłem to uczynić? Jak mogłem to rzec?Trzecia sylwetka to werwa zrobienia gruntownego porządku w środku swoim życiu moralnym a religijnym oparta nierzadko na wierze, iż ogół da się przepracować także uleczyć własnym, konsekwentnym wysiłkiem. Radykalizm poprawy siebie płynie przy tym niejednokrotnie z lęku zanim zatratą siebie wewnątrz grzechu, jeślibym zaniedbał duchowej pracy. Być może ta postura rodzi się spośród poczucia, że gdyby mam wyrobić na Bożą eros, muszę pokazać się odpowiednią żarliwością, która przywróci mi Bożą aprobatę.Odrębnym problemem jest odrzut myślenia o nawróceniu jako drodze, na której aż do końca życia będzie się wewnątrz człowieku dokonywała wewnętrzna przemiana. Nie ma albowiem takiego momentu, wewnątrz którym moglibyśmy rzec: — Dziękuję Ci, Boże, że jestem w rzeczy samej doskonały. Przypowieść o celniku oraz faryzeuszu stanowi obwieszczenie przed postawą definitywnego zwycięzcy w duchowych bojach.Poszukajmy w środku słowie Bożym tropów wiodących aż do odkrycia Bożego pomysłu na na skroś przeżyte nawrócenie.Zachwyt, który rodzi się w środku duszy Augustyna, ma swoje zdrój wewnątrz odkryciu zasadniczego na rzecz chrześcijańskiego rozumienia nawrócenia faktu: Bóg przychodzi aż do grzesznika, by napocząć mu oczy na grupa społeczna, w jakim się znajduje. Przychodzi, aby wywyższyć go na własnych rękach z piekła, do którego zabłądził.Ewangeliczną ilustracją Boskiej obecności w pobliżu grzeszniku jest randka z Samarytanką (J 4,1–42). Życie tej kobiety jest nadzwyczaj mocnym obrazem ludzkiego zagubienia. „Miała pięciu mężów” — negacja logiczna kochanków, tymczasem mężczyzn, u których pragnęła odnaleźć szczęście. Błąka się niczym wewnątrz zaklętym kręgu, kluczy po pustyni w rozpaczliwym oczekiwaniu, że tym zupełnie się uda, iż znajdzie właściwego mężczyznę, uwaga, które ją napoi. Rozmowa spośród Jezusem pomaga odsłonić bolesną ranę jej serca. Może wymyślić własne zagubienie, nie czując się poniżej tym potępioną. Droga przychodzi aż do Samarytanki, rozpościera się u jej poranionych biegiem na oślep stóp. Tą drogą będzie mogła podążyć aż do „miasta zamieszkałego” (Ps 107,5).Pozostając u Ojca, jest Chrystus prawdą zaś życiem; oblekając się w ścierwo, stał się drogą. Nie powiedziano ci: „Pracuj zaś szukaj cenny, abyś doszedł aż do prawdy zaś życia”. Nie to ci powiedziano. Wstań, leniwcze, droga sama do ciebie przyszła dodatkowo śpiącego obudziła cię ze snu, oby cię ano obudziła! Wstań i chodź!
Biada zuchwałej duszy, która sobie uroiła, że jeśliby od czasu Ciebie odejdzie, owo szczyptę lepszego znajdzie. W którąkolwiek zwróci się stronę — w środku tylna część, w bok, ponownie do wnętrza front — wzdłuż i wszerz jej całokształt dolega okrutnie. A lecz wciąż Tyś spokojem. I oto jesteś blisko. I uwalniasz od chwili nieszczęsnego błądzenia, stawiasz nas na drodze Twojej, pocieszasz plus mówisz: „Biegnijcie — Ja was przechowywać we wnętrzu będę, Ja was powiodę, Ja was w tamtym miejscu poniosę”Tajemnica grzechu: zagubienieBolesnym doświadczeniem, które naznacza fatum człowieka, jest błądzenie prowadzące do zagubienia. „Wszyscyśmy pobłądzili wzorem owce, jakikolwiek z nas się obrócił pod adresem własnej drodze” (Iz 53,6). „Błądzili po pustych bezdrożach, do miasta zamieszkałego nie znaleźli drogi. Cierpieli głód i głód i wygasało w nich egzystencja” (Ps 107,4n). W świetle powyższych tekstów Pisma Świętego grzesznik jawi się jako jednostka podatna na złudzenia, do wnętrza których potrafi wytrwać uparcie, aż do tragicznego finału. Podobnie podczas gdy jeden spośród bohaterów powieści Goldinga — osoba duchowna pouczający tytułową wieżę na kościele. Miasteczko zamiera do wnętrza strachu, wiedząc, że struktura dachu nie ma prawa wytrzymać. Obłęd zaślepionego wizjonera kończy się katastrofą: baszta wali się z hukiem, niszcząc świątynia natomiast okoliczne domy, a on tenże popada w środku obłęd.Grzech objawia się jako opętańczy bieg do przepaści (w przekonaniu, iż podążam aż do krainy szczęścia) oznacza to jako zagubienie na pustynnych bezdrożach. W pierwszym przypadku gość łamie sobie kości. Iluzja szczęścia albowiem jest jak obraz filmowy wyświetlany na ścianie. Gdy fisza usiłuje wskoczyć w środku jego środek, wali głową w mur. Gdy czart stwarzał religijny Antoniemu iluzje ponętnej kobiety w jego pustelni, pozostawał niewzruszony. Zdawał sobie sprawę, iż jest wciągany w środku grę pozorów, która ma dokonać podziału jego przestrzeganie Bogu również odbyć nieustępliwe zapędy podążania ścieżką Prawdy.W drugim przypadku — nieustannych zmian kierunku marszu na pustyni — człowiek pogrąża się wewnątrz rozpaczy, osamotnieniu a poczuciu bezsensu. Św. Augustyn po latach uznał, iż pogoń zbyt tym, co wydawało mu się pięknem wartym zachodu, wyprowadziła go na manowce:W nawróceniu pierwszą sprawą jest autorytet własnego stanu. Człowiek potrafi latami głuszyć gehenna przeżytej katastrofy i konstytuować sobie istnienie na dnie przepaści. Pomaga mu w środku tym stosowanie najprzeróżniejszych „uśmierzaczy”, które pozwalają nie odczuwać pogruchotanych kości. Te środki zaradcze do tej pory w wyższym stopniu pustoszą niematerialny istota żywa człowieka, zamieniając go do wnętrza snujące się widmo. Ich niewyczerpalny wachlarz sprowadza się do wszelkiego rodzaju stanów amoku, które odrywają człowieka od chwili jego własnego serca, oraz tym samym od chwili Boga, Źródła Prawdy.W doświadczeniu grzechu tudzież jego gorzkich owoców dominują u ludzi wierzących zaś pragnących nawrócenia trzy postawy. Pierwsza owo wrażenie słabości dodatkowo niemocy autentycznego powrotu aż do Boga. Lęk, iż nigdy negacja logiczna uda mi się zetrzeć w proch ogromnego dystansu, jaki wyznacza moje w istocie dalekie odejście. Być przypuszczalnie to właśnie doznanie stało się udziałem Judasza, kto do wnętrza swoim osamotnieniu uznał, iż negacja logiczna istnieje nuże rozwiązanie powrotu. Zbyt w dużej mierze odszedłem, bym był wewnątrz stanie rozmawiać: cała w przeszłość!Druga wygląd owo ogromne poczucie winy, odbierające zamiłowanie aż do życia natomiast respekt aż do siebie. Człowiek nie inaczej nader koncentruje się na własnym upadku, iż jego ciemność przysłania mu współczucie Boga.Czasem w środku prawdziwym przeżyciu żalu zbytnio grzechy przeszkadza psychiczne impresja winy, w którym w środku środek uwagi jesteśmy my sami. Cierpimy, iż spośród powodu naszych pomyłek tudzież złych wyborów ucierpiało nasze dobre imię. Jak mogłem egzystować taki niedorzeczny? Jak mogłem to uczynić? Jak mogłem to rzec?Trzecia sylwetka to werwa zrobienia gruntownego porządku w środku swoim życiu moralnym a religijnym oparta nierzadko na wierze, iż ogół da się przepracować także uleczyć własnym, konsekwentnym wysiłkiem. Radykalizm poprawy siebie płynie przy tym niejednokrotnie z lęku zanim zatratą siebie wewnątrz grzechu, jeślibym zaniedbał duchowej pracy. Być może ta postura rodzi się spośród poczucia, że gdyby mam wyrobić na Bożą eros, muszę pokazać się odpowiednią żarliwością, która przywróci mi Bożą aprobatę.Odrębnym problemem jest odrzut myślenia o nawróceniu jako drodze, na której aż do końca życia będzie się wewnątrz człowieku dokonywała wewnętrzna przemiana. Nie ma albowiem takiego momentu, wewnątrz którym moglibyśmy rzec: — Dziękuję Ci, Boże, że jestem w rzeczy samej doskonały. Przypowieść o celniku oraz faryzeuszu stanowi obwieszczenie przed postawą definitywnego zwycięzcy w duchowych bojach.Poszukajmy w środku słowie Bożym tropów wiodących aż do odkrycia Bożego pomysłu na na skroś przeżyte nawrócenie.Zachwyt, który rodzi się w środku duszy Augustyna, ma swoje zdrój wewnątrz odkryciu zasadniczego na rzecz chrześcijańskiego rozumienia nawrócenia faktu: Bóg przychodzi aż do grzesznika, by napocząć mu oczy na grupa społeczna, w jakim się znajduje. Przychodzi, aby wywyższyć go na własnych rękach z piekła, do którego zabłądził.Ewangeliczną ilustracją Boskiej obecności w pobliżu grzeszniku jest randka z Samarytanką (J 4,1–42). Życie tej kobiety jest nadzwyczaj mocnym obrazem ludzkiego zagubienia. „Miała pięciu mężów” — negacja logiczna kochanków, tymczasem mężczyzn, u których pragnęła odnaleźć szczęście. Błąka się niczym wewnątrz zaklętym kręgu, kluczy po pustyni w rozpaczliwym oczekiwaniu, że tym zupełnie się uda, iż znajdzie właściwego mężczyznę, uwaga, które ją napoi. Rozmowa spośród Jezusem pomaga odsłonić bolesną ranę jej serca. Może wymyślić własne zagubienie, nie czując się poniżej tym potępioną. Droga przychodzi aż do Samarytanki, rozpościera się u jej poranionych biegiem na oślep stóp. Tą drogą będzie mogła podążyć aż do „miasta zamieszkałego” (Ps 107,5).Pozostając u Ojca, jest Chrystus prawdą zaś życiem; oblekając się w ścierwo, stał się drogą. Nie powiedziano ci: „Pracuj zaś szukaj cenny, abyś doszedł aż do prawdy zaś życia”. Nie to ci powiedziano. Wstań, leniwcze, droga sama do ciebie przyszła dodatkowo śpiącego obudziła cię ze snu, oby cię ano obudziła! Wstań i chodź!
Komentarze
Prześlij komentarz